Za devatero zasněženými horami a devatero zamrzlými řekami v království, o jakém slýcháme jen v pohádkách, šťastně vyrůstala půvabná princezna s andělskou tváří, modrýma očima a dlouhými černými vlásky. S pletí jemnou jako hedvábí a bílou jako sníh dostala jméno Sněhurka. Široko daleko se vyprávělo o tom, jak je dívenka krásná ... Sněhurka měla bohužel zlou a žárlivou, ale také velmi hezkou nevlastní matku. Macecha se často ujišťovala u kouzleného zrcadla: "Zrcadlo, zrcadlo, řekni, kdo je v zemi zdejší nejkrásnější?" A zatím se jí pokaždé dostalo stejné odpovědi: "V zemi zdejší ty jsi, má paní, nejkrásnější!" Ovšem jednoho dne zazněla jiná odpověď: "Krásná jsi, má paní, ale nad krásu Sněhurky není!"...
Za siedmioma górami i za siedmioma rzekami w dużym zamku mieszkała szczęśliwa i beztroska królewna. Miała piękną buzię, niebieskie oczy i długie czarne włosy. Miała delikatną skórę białą jak śnieg i dlatego nazwano ją Śnieżką. Wszyscy wiedzieli, że gdy dorośnie, będzie bardzo piękna... Śnieżka miała złą i zazdrosną, ale bardzo piękną macochę. Ta lubiła przeglądać się w cudownym lustrze, a przeglądając się, pytała: "Lustereczko, lustereczko, powiedz przecie, kto najpiękniejszy jest na świecie?" Lustro zawsze jej odpowiadało: "Tyś, królowo, najpiękniejsza na świecie". Ale jednego dnia odpowiedź była inna: "Jesteś piękna, królowo, ale piękniejsza jest królewna Śnieżka!"...
